Vücut geliştirme sporu ile ilgilenen kişilerde kas yoksunluğu belirtilerinin incelenmesi: Samsun ili örneği

Vücut gelistiricilerde kas yoksunluğu problemi görülebilmektedir. Bunun bilinçsiz ergojenik yardımcı kullanımı, aşırı egzersiz yapma ve kötü beslenme davranışları ile ilişkili olabileceği öne sürülmektedir. Bu çalışmanın amacı vücut geliştirme yapan kişilerde kas yoksunluğu (kas dismorfisi) belirtilerini araştırmaktır. Bununla birlikte bu semptomların sporcuların ergojenik yardımcı kullanımına nasıl yansıdığını tespit etmek hedeflenmiştir. Çalışma, Samsun ilinde, spor salonlarına giden en az 3 yıl vücut geliştirme yapan, 18-45 yaş aralığında olan 100 erkek gönüllü katılımcı üzerinde yürütülmüştür. Araştırmaya katılan bireylere, kişisel ve demografik bilgilerini, beslenme alışkanlıklarını ve besin tüketim bilgilerini, vücut geliştirme sporu ile bilgileri ve sporcu destek ürün kullanım bilgilerini içeren bir anket ve Kas Yoksunluğu Ölçeği (KYÖ) ve Kendini Fiziksel Tanımlama Envanterinin (PSDQ) 3 alt ölçeği uygulanmıştır. Verilerin analizinde betimsel istatistik analizi, t testi, tek yönlü varyans analizi ve pearson çarpım momentler korelasyon analizi kullanılmıştır. Bireylerin ortalama ağırlığı 82,7±10,9 kg, boyu 1,77±0,06 m, beden kitle indeksi (BKİ) ise 26.1±2.9 kg/m²'dir. Bireylerin kas yoksunluğu ortalama puanı 3,60±0,86, Kas Yönelimli Beden İmaj Tutumları (KYBİT) alt boyut ortalama puanı 3,34±1,13, Kas Geliştirme Davranışı (KGD) alt boyut ortalama puanı 3,95±0,97 olarak bulunmuştur. Toplam ölçek puan ortalaması ise 50,4±12,1'dir. Bireylerin %53'ünün, KYÖ ortalama puanından (X>3,6) ve %51'inin, KGD alt ölçeğinin ortalama puanından (X>3,95) daha yüksek bir ortalamaya sahiptir. Toplam ölçek puanına bakıldığında ise bireylerin %53'ü toplam ölçek puanından(X>50,46) daha fazla puan almıştır. Yaşa göre kas yoksunluğu ortalama puanlarında gruplar arasında istatistiksel olarak anlamlı bir fark bulunmasa da (p=0,064; p>0,05) en yüksek puanı 18-27 yaş aralığında bulunmuştur. Bireylerin BKİ'si, KYÖ'nin alt boyutu olan kas geliştirme davranışları ile pozitif yönde anlamlı, PSDQ alt boyutu olan vücut yağ boyutu ile negatif anlamlı ilişki bulunmuştur. Vücut geliştirme sporuyla ilgilenme süresi ve bu sporun yapılma sıklığı ile kas yoksunluğu arasında anlamlı bir fark bulunamamıştır (p=0,264;p=0,87 p>0,05). Ergojenik yardımcı kullanım durumuna göre kas yoksunluğu belirtileri irdelendiğinde, ergojenik yardımcıları sıklıkla kullanan bireylerde kas yoksunluğu puanının daha yüksek olduğu görülmüştür. Kas yoksunluğu ölçeğinin kas yönelimli beden imajı alt boyutu ile kendini fiziksel tanımlama envanterinin genel fiziksel yeterlik (r=-0.36; p 3,6), and 51% of the individuals had a higher mean score of MDB subscale(X> 3,95). When the total scale score was examined, 53% of the individuals scored more than the total scale score (X> 50.46). Although there was no statistically significant difference between the groups in terms of age and mean DMS score (p = 0.064; p> 0.05), the highest score was found in participants ages between 18-27. The BMI of the individuals was positively correlated with the MDB, a subscale of DMS, however was negatively correlated with the body fat subscale of PSDQ. There was no significant difference between muscle dysmorphia and the duration and frequency of the exercise training (p = 0.264; p = 0.87 p> 0.05). When the symptoms of muscle dysmorphia were examined in compliance with the ergogenic aids usage, it was observed that the score of DMS was higher in the individuals who frequently used ergogenic aids. A significant negative relationship was found between the MBIA subscale of DMS and overall physical competence (r = -0.36; p