Zastosowanie metody Maximum Urgency First do szeregowania wiadomości w rozproszonych systemach czasu rzeczywistego z magistralami miejscowymi

Systemy czasu rzeczywistego (Real-Time Systems) nabierają coraz większego znaczenia we współczesnym świecie, w szczególności w ostatnim okresie nastąpił rozwój rozproszonych systemów czasu rzeczywistego (Distributed Real-Time Systems). Istotnym zagadnieniem staje się opracowanie nowych analitycznych metod szeregowania i sprawdzania spełnienia warunków czasu rzeczywistego oraz adaptacja metod, opracowanych dla środowiska scentralizowanego systemów operacyjnych czasu rzeczywistego, do wymagań środowiska rozproszonego. W szczególności istotne jest opracowanie algorytmów do szeregowania wiadomości przesyłanych poprzez sieci przemysłowe, zwane również magistralami miejscowymi (fieldbus). W pierwszej części artykułu dokonano porównania szeregowania zadań przy pomocy metod ze statycznym przydziałem priorytetów (GRMS) i metod z dynamicznym przydziałem priorytetów (EDF, MLF). Dokładniej omówiono metodę MUF stosującą kombinację obydwu sposobów przydziału priorytetów. Przedyskutowano model systemu rozproszonego, dla przyjętego modelu strumienia wiadomości. Dokonano analizy szeregowania wiadomości w oparciu o metodę MUF. Przedstawiono dla tej metody sposoby badania spełniania warunków czasu rzeczywistego wiadomości przesyłanych poprzez magistrale miejscowe. Powyższe rozważania zobrazowane zostały przykładem obliczeniowym dla magistrali PROFIBUS FMS.