Saska Kępa

Niech nikt nie pomyśli, że mam zamiar Saską Kępę oddać na pastwę ostrej satyry, szyderstwa, ironii – chowaj Boże! Bo cóż by się ze mną stało, jakże bym tam potem oczy moje pokazał – musiałbym się wyrzec wszelkiej przyjemności: wsiadania na statek, znoszenia najmilszych od miłych i niemiłych deptań, płonienia śród tłumów podziwiających dymy i węgle, warczenia kół, trzepoczących po wodzie jakby skrzydłami, choć nie tak lekko jak skrzydła motyle, wysiadania śród obawy matek o córki oderwane i bł...